Visserijsprokkels Ronald Nannings

Afgelopen weken is het druk geweest met het vissen van veel wedstrijden. Ik heb dan ook niet de tijd genomen om een uitgebreid verslag hier van te schrijven. Je leeft immers van wedstrijd naar wedstrijd en er gaat nog al wat tijd zitten in de nodige voorbereidingen. Je kunt al merken dat het najaar is begonnen, er valt in tegenstelling tot het voorjaar dagelijks een flinke plens water. De temperatuur is wel een stuk dragelijker geworden na de hittegolf van half augustus. Daarnaast breken er weer mooie maanden aan omdat de voorn nu begint los te komen.

Afgelopen week hebben Sjaak en ik nog meegedaan met de gescheiden koppelwedstrijd bij Workum. Aangezien Sjaak wat eerder was bij de verzamellocatie had hij geloot. Nu kan hij beter het loten overlaten aan zijn vrouw Bianca, want we zaten beiden stijf in het midden van het vak. Om een lang verhaal kort te maken: we kwamen veel te kort om ons in de prijzen te vissen. Natuurlijk wel wat vis gevangen, maar tegen kop en staart is doorgaans geen kruid gewassen.

De dag er na mocht ik als wedstrijdcontroleur opdraven voor Sportvisser Nederland. Zonder wedstrijdcontroleurs zijn wedstrijden onder de vlag van Sportvisserij Nederland niet mogelijk. Aangezien ik dat ook niet wil heb ik mij maar weer aangemeld om een dergelijke wedstrijd te controleren. Ik mocht het D-vak controleren van de U20 en dames aan het Noordhollands Kanaal. Bij zo’n wedstrijd zie al snel verschillen. Waar de één een haast professionele uitrusting heeft, zit de ander met wat minder materiaal. Op zich is dat niet erg, een goede jeugdvisser weet ook met minder materiaal een wedstrijd te winnen.

Voor de wedstrijd komt er een begeleider naar mij toe om te vragen hoe zijn jeugdlid moet vissen. Ze had nog nooit meer dan twee kilo had gevangen. Ik ben wel wedstrijdcontroleur, maar wil wel dat iedereen een leuke visdag beleeft. Dus ik had wat tips gegeven hoe mijn aanpak zou zijn op dit water. Iemand die dat aan mij vraagt krijgt dan ook eerlijk antwoord. De wedstrijd begon en het begin was erg traag, de vis aasde maar mondjesmaat. Maar na een uur of twee had de vis zijn schroom overboord gezet en werd er op sommige stukken van het parcours erg goed gevangen. Teamgenoot Bram Reijntjes trof het niet en zat dus net helemaal verkeerd.

Saillant detail is dat ik tijdens de wedstrijd wordt aangesproken door een tophengelaar die mij sommeert om het D-vak te verlaten. Wel een raar verzoek als je bedenkt dat ik bevoegd controleur van het D-vak ben. Ik vertel hem dat ik controleur ben en daarom moet hij wat schaapachtig lachen. Als de betreffende topvisser bij een WK was aangesproken door een CIPS controleur, dan was deze held als een bang schoothondje weggekropen. Het zegt mij wat over de status van wedstrijdcontroleurs binnen Nederland. Vandaar mijn opmerking: zonder wedstrijdcontroleurs: geen Nederlandse kampioenschappen en/of TC wedstrijden meer.

Twan Swart viste daarentegen een puike wedstrijd en wist dit vak op zijn naam te zetten. Met speels gemak viste hij de concurrentie volledig zoek. Als ik hem vergelijk met de rest van het vak, zit het hem echt in de details. Hij vist ook zoveel efficiënter dan de overige vissers, waardoor hij tijd overhoudt om nog meer vis te vangen. Daarnaast is het materiaal gewoon perfect in orde, niet onbelangrijk, hij vist heel veel. Het jeugdlid dat ik wat tips had gegeven, werd dit keer niet horendol gevist. Ze had een topdag, met ruim 12 kilo ging ze met een brede glimlach naar huis. Kijk , daar doe je het voor.

Afgelopen weekend stond de TC Feeder voor de deur waar ik met het team De Onderlinge aan mee deed. Drie dagen aan het Amsterdam Rijnkanaal bij Tiel. De trainingen en de berichten voorafgaande aan het evenement gaven een ongunstig beeld. Er werd karig gevangen en het beloofde een taaie visserij te gaan worden. De eerste dag werd ik ingezet als reserve. Als bankrunner liep ik het parcours op en af om mijn teamgenoten te voorzien van tips. Helaas zat niet iedereen goed in de vis, een paar teamleden wel en zij visten zich in de top vijf. Je kunt nog merken dat we nog te kort komen.

Het is vaak de ervaring en een paar tactische details die de doorslag geven. Daar zijn de ingespeelde teams gewoon beter in. De tweede dag mocht ik opdraven. In het B-vak mocht ik de hengels uitgooien. Het werd ook de tweede dag een uiterst taaie visserij. Gelukkig wist ik nog wat blieken zover te krijgen om mijn aas te pakken. Ik pakte een 9^e plek in mijn sector, dat is niet goed, maar helemaal dramatisch was het ook weer niet. Voor mezelf viste ik een redelijke wedstrijd. Genoeg beten gehad, maar veel klein grut, waardoor je een slag in het rondte mept zonder iets te raken. Met een vol gestoffeerde haak met haak aas kreeg ik echter helemaal geen beet.

De derde dag was voor mij het meest taai. Ik kreeg wel beet, maar veel klein spul zoals grondels en voorntjes. Ik kreeg één mooie beet en een zware vis trok aan de andere kant van de lijn. Voorzichtig en staand op de kist probeerde ik de vis naar binnen te drillen. Dan opeens muurvast op de richel die onder water ligt en daarna is de onderlijn afgesneden door de mosselbankjes. Ik werd er moedeloos van. Uiteindelijk wissel ik van korf en weet zo een mooie baars te verschalken. Dit keer geen mosselbank en ik dirigeer hem het schepnet in

Het eindsignaal klinkt en ik met de dikke baars en nog wat klein sprot weet ik nog 7^e te worden in de sector. Kortom, een iets betere dag dan de dag er voor, maar wat was deze visserij  taai. Ik kan wel terugkijken op een mooi weekend met een gezellig team De Onderlinge.

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings