Visserijsprokkels Ronald Nannings

Afgelopen week stond in het teken van het vissen. Zoals ik al eerder had geschreven verzorg ik voor mijn werkgever, samen met Frans Monden, een tweetal kleine clinics bij Toms Creek, met het thema duurzame inzetbaarheid. Dit thema staat voor gezond eten, ontspanning en bewegen. Al deze elementen zijn min of meer aanwezig in het vissen. Dit keer niet met mijn viskist en witvisuitrusting aan de waterkant, maar met een klein koffertje aan de avonturenvijver. Het waren weer twee uiterst succesvolle dagen, met tevreden collega’s die allemaal een of meer grote vissen hadden gevangen. Tijdens zo’n sessie bespreek je ook een en ander en dat is goed voor het netwerken en voor het werk. Kortom het waren weer uiterst geslaagde dagen.

Dit weekend stond er een teamwedstrijd van de Grondel op het programma aan het Hoendiep. Voorheen werd deze teamwedstrijd gevist aan de Trekvaart, de vangsten werden met het verstrijken van de jaren minder. Genoeg reden voor de mannen van de Grondel om eens te gaan verkassen. Afgelopen jaren was het v.d. Eynde team voortdurend op het ereschavot te vinden. Ze hebben denk ik wel de meeste edities gewonnen. Aan de andere kant niet heel verwonderlijk, omdat bijna alle internationale toppers in dit team vissen. Met Ramon Ansing in de ploeg, die het Hoendiep als zijn broekzak kent, kan dat een bijkomend pluspunt zijn.

Wij hebben afgelopen jaren meegedaan in de subtop, er waren altijd wel één of meerder mindere uitslagen die ons nekten in het eindklassement. Aan de andere kant is het gewoon sterk vissen geblazen met het team en niet zeuren. Voor ons als team is het ook een beetje de afsluiting van het seizoen. Dit is altijd goed voor de teamgeest en de onderlinge contacten. Coen van Bommel maakte er een heuse wereldreis van, vanuit het gezellige Limburg naar het koude Friesland. En Harry Kleijn was ook wel weer te porren voor een wedstrijd. Sjaak Laan is altijd van de partij en Nick Koopmeiners wilde ook zijn kunsten aan de waterkant etaleren. Dit allemaal onder toeziend oog van vader Rob.    

Van het Hoendiep was er vooraf bij ons heel weinig bekend. Genoeg aanleiding voor mij om een week ervoor een hengeltje uit te gooien. Ik kwam echter niet verder dan één baars. Dat was een vangst waar we niet echt warm van werden. Nu bleek ik overigens niet de enige te zijn met deze erbarmelijke vangst. Andere hengelaars die ter plaatse waren moesten nog beet krijgen, of pakten voortijdig in. We kozen daarom voor een bescheiden aanpak. Niet te wild voeren met voer en aas, maar voorzichtig beginnen en daarna te kijken wat er gebeurt. Onze tactiek was om zo snel mogelijk van de nul af te komen en daarna te kijken wat het beste zou uitpakken. Ik had het idee dat je bij dit water voortdurend moest zoeken naar de juiste methode om vis te vangen.

In elk geval werd in de vroege morgen werd de tactiek besproken en fijn geslepen. Secuur vissen en blijven anticiperen op de veranderende omstandigheden was de boodschap. De loting was een feit en ik had zowaar een leuke kopstek in vak D. Honderd meter verder lag een klein gemaaltje, dit zou in potentie een topstek kunnen zijn. Willie Splithof mocht naast mij plaats nemen.  Willie is een visser waar je altijd rekening mee moet houden.

De wedstrijd begon en we gingen er voor zitten. Ik besloot dicht bij de kant te proberen om zo de nul weg te werken. Een baarsje werd al snel soldaat gemaakt. De gehate nul was er af. Daarna meteen de lijn verlegd naar het midden van het kanaal, daar werden alleen schele possen gevangen. Daar werd ik ook niet vrolijk van. Aan de overkant ving ik bij de eerste inzet een voorn, gevolgd door nog één. Daarna was het stil aan de overkant…. Het was continu schakelen van afstand om zodoende een visje te vangen. Veel waren klein van stuk, sommige iets groter. Het was ook veel schuiven qua diepte, kortom je moest flexibel zijn. Willie kwam even bij mij kijken, hij had nog maar 4 visjes gevangen. Hij vertelde dat er in de sector slecht werd gevangen. In het andere vak ving teammaat Nick 3 mooie zeelten en deed daar goede zaken mee.

Coen van Bommel kon ook niet veel vis vangen, Harry Kleijn ving alleen maar baars en bij Sjaak Laan was het ook taai. Wat we meekregen was dat het overal een vrij taaie visserij was met zo nu en dan een uitschieter in het parcours. De dikke vis was er wel, of die was er niet. In de laatste twee uur kwam er nog even een stekkenpezer vlak bij mijn stek vissen. De man gooide her en der een flinke voerbal in de hoop wat te vangen, maar ging zonder een vis te vangen, ook teleurgesteld naar huis.Na vier uur was de wedstrijd voorbij en kwamen de uitslagen binnen, Sjaak Laan een één, Coen van Bommel een vier, Nick Koopmeiners een twee en voor mezelf een drie met 1100 gram. Op de eindnummers van mijn vak, vingen twee vissers nog één of meerdere grote brasems van ruim anderhalve kilo. Harry Kleijn had echter pech en kreeg elf punten aan zijn broek.

We hoorden dat het team van Ramon Ansing, drie keer een één hadden gevist. Alleen Ramon Pasmans had iets minder gevist in vak D; de rest was terug te vinden in de top 3. Kortom we dachten allemaal wéér geen podiumplaats voor ons team. Groot was onze verassing toen we hoorden dat we met ons team Fiji tweede waren geworden. Een hele mooie afsluiting met ons team van het seizoen. Een dankwoord aan de mannen van de Grondel, prima organisatie en het was weer een mooie wedstrijd.

Tot Hoorns of aan de waterkant

Ronald Nannings