Visserijsprokkels Ronald Nannings

Afgelopen weken was het weer een stuk aangenamer. Goed, er viel zo nu en dan een bui en er waren ook druilerige dagen. Het is nog altijd een stuk dragelijker dan in Zuid-Europa, waar die koperen ploert onaangenaam brandt en zeer hoge temperaturen worden gehaald. Vissen in dergelijke temperaturen is bijna niet meer te doen. Daarom is het fysiekin orde zijn het belangrijkste om zo’n dag vissend door te kunnen komen.

 Afgelopen Sprokkels nog kenbaar gemaakt dat ik wat te enthousiast had gesport. Helaas kan ik door een blessure niet langer dan 3 uur rijden. Dan schiet het er in en krijg ik een onaangename pijn. Gelukkig gaat het langzaam beter en zit er progressie in. Neemt niet weg dat ik mijn visavontuur in Ierland dit jaar wel op mijn buik kan schrijven. Helaas, het is niet anders. Er blijft echter nog genoeg te beleven in Nederland.

 Afgelopen week was er de ontknoping van de avondfeedercompetitie van HSV Alkmaar. Ik had het hoogste gewicht en had gemiddeld de minste punten. Maar het kwam toch weer aan op die laatste wedstrijd, zoals zo vaak in eerdere jaren. De vangsten bij deze competitie zijn over het algemeen vrij goed. Als je gemiddeld ruim 9 kilo vangt in 10 wedstrijden is dat natuurlijk geen straf. Sterker nog, voor veel deelnemers van de TC feeder is dat een droom die maar spaarzaam uitkomt. Omdat de vangsten goed zijn, mag je wat minder secuur vissen. Met andere woorden, je kunt het allemaal wat grover en agressiever aanpakken, zonder dat je gelijk in de bonen zit.

Ook dit jaar was dat mijn strijdplan en dat pakte goed uit. De laatste wedstrijd visten we aan het Noordhollands Kanaal bij Ranzijn. Men had niet stil gezeten op dat parcours, want ze hadden aan de overkant een nieuwe schoeiing aangebracht. Veel vissers besloten daarom op 15 meter te gaan vissen. Maar ik besloot de gok te wagen om 10 meter uit de overkant te gaan vissen. Het was niet mijn beste wedstrijd, want het liep niet zoals ik hoopte. De beten waren spaarzaam en veelal kleine vis. Op de verre lijn kreeg ik helemaal geen beet. Kortom, ik was niet in beste doen. Op zo’n moment is het altijd belangrijk om rustig te overdenken wat de volgende stap zal zijn. Ik besloot rustig de plekken op te bouwen en verder te wachten wat de ontwikkelingen zouden gaan worden.

Na anderhalf uur kwamen van de verre lijn toch de mooiste vissen. Ik besloot daarom op die lijn verder te gaan, want van het kleine grut op de korte lijn werd ik niet vrolijk. In het laatste uur wist ik nog een aantal mooie vissen te landen. Dit bleek goed te zijn voor een derde plaats in het dagklassement en dus werd ik wederom feederkampioen van Alkmaar.

De week erna had ik mij ingeschreven voor de LK-feeder in het altijd gezellige Limburg. Teamgenoten Peter Fermond, Roman Meihandoest, Thei Koppes en Ton v.d. Nieuwboer zouden ook meevissen. Er lag nog een optie open om als team mee te gaan doen, maar op het laatste moment werd dat woeste idee in de ijskast gelegd. Ik reed gelukkig probleemloos naar Limburg. Eenmaal verzameld werden de steknummers uitgereikt; er was kennelijk al (digitaal) geloot. Ik mocht ergens plaats nemen op stek C7, ergens in het midden van het parcours.

 Naast mij rechts zat Jan Buters, links van mij teamgenoot Thei. Het beginsignaal klonk en ik ging er eens goed voor zitten. De vangsten bleken aardig tegen te vallen. Op de korte lijn sprokkelde ik wat kleine vis bij elkaar, voornamelijk baarsjes. Op de lange lijn ving ik uit het niets zomaar een bliek. Gevolgd door geen aanbeten meer. Na 2,5 uur was het ook op de korte lijn niets meer, zodat ik aangewezen was op de lange lijn. Ik ving nog een paar kleine bliekjes. Jan liet uit pure wanhoop zijn voerkorf tussen de stenen zakken en ving zowaar wat possen en grondels.

Na afloop bleek ik vierde te zijn geworden in het vak, dus geen vakprijs. Na een kort weerzien met mijn teamgenoten reed ik weer terug naar huis. Onderweg moest ik nog even de benen strekken vanwege de pijnlijke knie.

De afgelopen week mocht ik met Sjaak aantreden voor de Nipro koppelwedstrijd. Een klassieker die al meer dan 25 jaar wordt georganiseerd door Nipro hengelsport. De vangsten zijn over het algemeen prima, met name dan met de feeder. We mochten plaatsnemen in vak A. Gisteren bleek het met de feeder wat minder goed te zijn. Met de feeder was er nauwelijks beet je krijgen en kreeg je beet, dan was het paling wat de klok sloeg. De prijswinnaars 1 tot en met 4 zaten dus ook op A1, A2, A3, A4 en wij zaten ergens in het midden. Kortom, het loten van mij is de laatste tijd niet veel meer. We wisten toch nog een 6de prijs naar binnen te harken door heel kort op voorns te gaan vissen. Uiteindelijk wonnen we ook nog de poule, wat natuurlijk wel mooi meegenomen was. Bij de prijsuitreiking was het weer ouderwets gezellig en met een vorstelijk gevulde prijzentafel gingen bijna alle vissers met een glimlach naar huis.

 Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings.