Visserijsprokkels Ronald Nannings

De afgelopen week werden we geteisterd door storm Poly. Ik was zelf gestrand op een klein treinstation vanwaar geen vervoer meer mogelijk was. Dit betekende een flinke kostenpost om met een taxi weer naar huis te komen. Maar goed, in zo’n geval is veilig thuiskomen het belangrijkste, de rest is dan bijzaak. In elk geval was ik niet de enige verdwaalde reiziger, dus echte smart is gedeelde smart.

De afgelopen weken heb ik weer regelmatig de hengel mogen uitgooien. Vaak met het voerkorfje en af en toe de vaste stok. Voordeel van de feeder is dat je vrij snel klaar bent met uitpakken en opruimen, beslist een groot voordeel, zeker als je ouder wordt. Nu probeer ik het verouderingsproces te vertragen door zo nu en dan te sporten. Maar soms wordt je weer overmoedig en denk je nog dat je 20 bent, gevolg is dan een vervelende knieblessure. Maar goed, rust houden, de boel ontzien en weer pas op de plaats.

Nog altijd zijn er de avondwedstrijden van HSV Alkmaar, dit zijn 10 feederwedstrijden op de maandagavond. Nu zijn we aanbeland bij het tweede deel van de competitie en het is ongemeen spannend. Door Kunst- en vliegwerk weet ik mijn afschrijvers beperkt te houden tot een aantal vijfde plaatsen. Niet goed, maar ook niet heel slecht. Peter Krijgsman is de laatste weken ontketend, ook wat geholpen door een gunstiger loting. Het gevolg is dat het klassement flink op zijn kop gaat.

De afgelopen maandag weet ik aan het Noordhollands Kanaal bij Akersloot op een matig stuk wederom een vijf te scoren. De kop gaat met slechts 500 gram over mij heen. Die 500 gram heb ik zeker aan de haak gehad, maar onfortuinlijk gelost. Iedere fout wordt meedogenloos afgestraft. Het betrof dan ook een redelijk taaie visserij waarbij kort moest worden gevist. De verre afstand was minder goed en met veel baars.

De week erna mag ik opdraven voor Sportvisserij Nederland. De topcompetitie voor de dames en U20 wordt aan het Prinses Margriet kanaal gevist. Gehuld in een volledig Sportvisserij-Nederland-tenue kom ik daar aan en zie veel verbaasde vissers aan de waterkant. Hoezo wedstrijdcontroleur wordt er aan mij gevraagd. Ik vertel dat er niet zoveel controleurs zijn en geen controleurs betekent geen wedstrijden voor de jeugd. Kortom, een win-win.

Het weer is die dag helemaal niks, het waait er flink en er valt ook nog flink wat regen. Het tenue van Sportvisserij Nederland is helaas niet waterbestendig en ik heb het idee dat ik in een badpak rondloop. Snel verwissel ik de jas voor mijn eigen waterbestendige versie, dan maar zonder logo van Sportvisserij Nederland. De vangsten waren over het algemeen karig tot slecht. Er werden wel veel palingen gevangen. Ik grapte dat we net zo goed het NK palingroken konden organiseren.

Sommige vissertjes vingen wel 3 tot 5 palingen, die ze zo weer terug konden zetten. Teleurgesteld natuurlijk, krijg je een keer beet, hangt er een kronkelende paling aan….

De week erna mag ik aantreden aan het Meppelerdiep. Daar werd de selectie feeder gevist, aangezien ik mij al reeds had geplaatst voor het NK, vis ik mee voor de lol. Volgens zeggen was er weinig lol te beleven aan dat water, veel vis zou er niet rondzwemmen. In elk geval besloot ik toch

deze uitdaging maar aan te gaan. De loting, vond, in tegenstelling tot die van mijn federatie, wel openbaar plaats en was nog eens helemaal live te volgen. Kijk, daar word ik als wedstrijdvisser nu blij van! Ook het parcours was ruim uitgezet. De hele familie Kars was met de federatie al vroeg in touw om alles tot in de puntjes te regelen. De bevlogenheid spatte ervanaf, dat soort organisatoren moet je koesteren en zijn een sieraad voor het wedstrijdvissen.

Ik mocht plaats nemen op E11, ergens aan het einde van het parcours, een aantal stekken vanaf de staart. Degene die staart had geloot was de weg enigszins kwijt, want in paniek verklaarde hij dat ik op zijn stek zat. “Zullen we dan maar ruilen”, grapte ik. Hij zag al snel zijn vergissing in en spoedde zich naar zijn staartstek. De visserij was, zoals voorspeld, uiterst taai. Het was er bloedheet aan de waterkant en de vis had er weinig trek in. Ik besloot iets korter te vissen dan mijn buren en ik maakte nog een stek aan op ongeveer 30 meter. De lange stek voerde ik flink aan, de korte stek pakte ik proper aan. Al snel bleek duidelijk dat de korte lijn niet veel was. Op de lange lijn dreef veel vuil rond, ingewaaide takjes van de bomen door storm Poly. Kortom, het was continu ophalen en de bladeren van de lijn verwijderen. Op een gegeven moment kwam de pleziervaart op gang en waren de drijvende bladeren verleden tijd. Ik ging er eens goed voor zitten.

De eerste aanbeet liet dit keer niet lang op zich wachten en hoe, de hengel werd compleet uit de steun getrokken. Een schele pos was het resultaat. Wederom ingooien en hopen op wat betere vis. Ook dit keer bleef de beet niet lang uit, een mooie bliek werd geland. De man op staart had

inmiddels de vis er goed op liggen en ving regelmatig wat vis. Mijn rechterbuurman mopperde maar, die kreeg helemaal geen beet en gooide zijn voorslag er ook af. Mijn linkerbuurman ving alleen baars en schele pos, dus ook zijn gezicht stond op onweer. Proper doorvissend, op de lange lijn wist ik mijn stek op te bouwen. Na enige tijd kreeg ik weer beet en een kleine brasem werd geland, gevolgd door een tweede exemplaar. Ik besloot de korte lijn weer te proberen en door veel levende pinken te brengen hoopte ik de vis te activeren. Dit keer met succes want een kleine bliek werd geland, gevolgd door een grotere bliek. Door proper te vissen en van afstand te wisselen wist ik zo wat visjes binnen te sprokkelen.

Het fluitsignaal werd gegeven en de wedstrijd was ten einde, het vak zou ik niet gaan winnen, maar wel een top 3 in de sector. Het bleek dus een tweede plaats te zijn. De visser op eindstek wist de wedstrijd over all te winnen. Bij de prijsuitreiking was het een gezellige boel, met een hapje en een drankje. Aangezien het warm was, hingen de meeste vissers dorstig aan de tap. Na de prijsuitreiking ging ik er weer vandoor, terwijl de rest tot in de kleine uurtjes door gingen met feesten.

Het laatste nieuws was dat het WK-feederteam zilver heeft gewonnen, achter het topland Hongarije, maar voor Engeland, een schitterende prestatie. Prachtig gedaan en proficiat heren!

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings.