Visserijsprokkels Ronald Nannings

De afgelopen periode is er even een einde gekomen aan de droogte. Er valt zo nu en dan wat gespetter en dat is weer goed voor de tuin. Het wedstrijdseizoen gaat inmiddels onverdroten verder. Elke maandag vis ik de avondfeedercompetitie. De vangsten zijn, in tegenstelling tot vorig jaar, een stuk stabieler. Waar we vorig jaar een periode hadden van weinig tot geen vis, is dat dit jaar niet aan de orde. Alhoewel, soms zit er een wedstrijd bij, waar je weer alle kanten mee op kunt. Een avond visten we aan het kanaal Kolhorn-Alkmaar. Een kanaal waar je flinke brasems kunt vangen, als ze tenminste willen azen. De ene keer is het daar alles, de andere kant is er het weer niet zo veel. Kortom, je kan met dit kanaal alle kanten op. Aan de andere kant heeft daar iedereen mee te maken, dus echte smart is gedeelde smart.



Ik mocht op stek 2 plaatsnemen waar organisator Joop gelukkig al wat had weggesnoeid. Waar maak je dat nog mee dat organisatoren stekken snoeien voor de deelnemers? Bij mijn vereniging doen we dat ook nog wel voor een grote wedstrijd. In elk geval nam ik plaats en na het fluitsignaal gooide ik wat lekkers naar de overkant. Ook had ik een stekje gemaakt op de vastestoklijn voor de wat kleinere vis. Met een klein haakje en korfje had ik er wel hoop op dat ik daar vis zou gaan vangen. Helaas bleek dat ijdele hoop, want op de korte lijn is de tip nooit rond gegaan, wat overigens bij de andere deelnemers ook het geval was. Aan de overkant kwam er zo nu en dan een brasem voorbij.

Ik wist met wat kunst en vliegwerk nog tweede te worden na de ontketende William de Vries, die op een betonplaat mocht plaats nemen. Een geliefde stek zo’n betonplaat, want knippen hoefde je er niet. De zaterdag erop mocht ik aantreden voor de Federatiewedstrijd feeder, dit is de wedstrijd  waarbij je jezelf kunt plaatsen voor het NK-feeder. Tot grote vreugde van de deelnemers mochten we dit keer zelf ons nummer trekken. Want waarom zou je de verantwoordelijkheid van het loten bij de organisatie laten? Loten moet je volgens mijn bescheiden mening altijd de visser zelf laten doen, als je een slecht nummer trekt is het eigen schuld dikke bult. Toch zie je dat loten met de hand op nationaal niveau niet gebeurt. Veel redenen worden aangevoerd, zoals geen tijd en heel veel werk. Maar ik kan mij nog heugen dat John Kooy bij zijn visvierdaagse met ruim 200 deelnemers, maar drie kwartier nodig had voor de gehele loting, voor alle wedstrijddagen. En John is niet een man die over water kan lopen, of bekend staat als een fameuze goochelaar, eerder een uitstekende organisator met de nodige portie gogme. Genoeg geschreven over dit onderwerp.

Met mijn lotingshand is het al een tijdje niet veel, want ik pakte tot hilariteit van sommige deelnemers nummer 13. Bij mijn teamleden van feederteam de Onderlinge was alleen Ton gelukkig met een kopstek. Eenmaal aangekomen zat ik naast lokale topper Bert de Groot en naast good old Klaas Duizer. Dat zijn nu niet echt buren waar je zomaar overheen loopt. Vorig jaar wist Bert nog zijn vak te winnen en Klaas heeft een prijzenkast waar je U tegen zegt. Kortom, het zou een stevige pot worden. Ik begon strak tegen de overkant, waar ik al redelijk snel kleine vis wist te vangen. Daarna werd het even stil en kreeg ik gelegenheid om de korte lijn aan te voeren. Ook op die korte lijn kreeg ik totaal geen beet, waardoor ik veroordeeld was om aan de overkant verder te gaan. Na een tijdje kreeg ik tweetal mooie beten en ving zodoende twee brasems. Daarna was de spreekwoordelijke koek helemaal op.

Inmiddels was varend Noord-Holland ook wakker geworden en met complete armada’s werd het kanaal onveilig gemaakt. Waar de ene kapitein keurig rustig aan voer, ging de andere kapitein met een stevige borrel in de hand wild laverend door het kanaal. Dit keer moest ik noodgedwongen kort gaan vissen en dat bleek geen verkeerde keuze; al snel wist ik een paar mooie brasems te verschalken en wat kleine vissen. En daarna was het weer heel lang stil. Mijn buren hadden de vis ook niet op de plek liggen, dus ik deed, denk ik, niet zo veel fout. Het fluitsignaal klonk en er werd gewogen. Met bijna 6,5 kilo in mijn net bleek ik tweede tijd zijn geworden in mijn sector. Ook mijn teamgenoten hadden het prima gedaan. Elron, Ton en ik plaatsten ons voor het NK, Roman won de sector, maar was al geplaatst. Clive wist ook nog een prijsje naar binnen te harken, kortom een prima teamprestatie. Het was alleen jammer dat er verschillende deelnemers waren weggebleven, daardoor ontstonden diverse open stekken. En loot je naast zo’n plek, dan heb je voordeel. Peter Krijgsman wist deze wedstrijd op zijn naam te schrijven.

De maandag erop mocht ik wederom vissen op hetzelfde stukje parkoers. Natuurlijk paste ik dezelfde (feeder)tactiek toe, de buren kwamen er wederom niet aan te pas en ik wist met bijna 8 kilo en een 5de plaats de meubelen nog enigszins te redden. Gelukkig zijn er 10 wedstrijden waarbij je drie afschrijvers hebt, dus er is nog geen man overboord. In de kop van het klassement sta ik nog tweede, achter de Alkmaarse hoop in lange visdagen, Karenza Smeeing.

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings.