Visserijsprokkels Ronald Nannings

Op het moment dat ik dit nu schrijf is het jaar 2022 bijna ten einde. Over het algemeen was het qua wedstrijdvissen een acceptabel jaar. Sjaak en ik visten sterke koppelwedstrijden en ook met het team visten we, met name bij de selectiewedstrijd, goed. Het afgelopen jaar heb ik natuurlijk ook andere wedstrijden gevist. Zo nu en dan met een goed resultaat. Ook had ik dit jaar, na een lange tijd, weer een internationale wedstrijd namens Nederland mogen vissen. Dit keer niet onder de vlag van Sportvisserij Nederland, maar onder de vlag van het NIPV.

We troffen het wel, want het Voornse Kanaal was het parkoers waar het moest gebeuren. Er werd helaas elektronisch geloot, dus zat ik weer in de bonen. Twee dagen in het midden mogen zitten en het Voornse Kanaal liet zich van zijn meest narrige kant zien. Het werd een kansloze missie, als het een stukswedstrijd was geweest had ik dik gewonnen. Maar de brasem gaf zoals vaker de doorslag en die vissen waren niet klein van stuk. Op de tweede dag werd ik met mijn gelegenheidskoppelmaat 4^e overall, een zure klassering. En dan te bedenken dat mijn vismaat een hengeldeel in het kanaal liet vallen en dus een halve wedstrijd korter moest gaan vissen. We kwamen 25 gram en 1 punt te kort voor het podium. Dan is het een zure appel om in bijten.

De openingsceremonie was geweldig, met meer dan 10.000 man in de Kuip, waar maak je dat mee bij een viswedstrijd. Het was voor mij echter een eenmalig optreden, dus men kan weer opgelucht adem halen. Ik heb er wel contacten er aan overgehouden, met Engelse wedstrijdvissers afgesproken om nog een keer in Engeland te gaan vissen. En natuurlijk o.a. daardoor een hengeltje uitgegooid in Ierland, met fantastische vangsten tot gevolg. Wat een ervaring was dat, men had het in het dorpje alleen maar over vissen.  Als je dat in Nederland doet, kijkt men je wat vreemd aan.

De afgelopen periode heb ik ook even mijn materiaal doorgelopen. Met name mijn feederhengels krijgen veel te verduren. Waar ik mijn vaste stokken nog wel eens verzorg en schoon poets, zet ik mijn feederhengels nog wel eens ongepoetst weg. In deze donkere dagen loop ik daarom alles nog eens na, de molens, de ogen van de hengels, de hengel zelf, de voorslag, lijn en de hengelbussen. Soms kom ik nog wel eens onvolkomenheden tegen die ik dan gelijk repareer of vervang. Niets is zo vervelend om tijdens een wedstrijd erachter te komen dat er iets niet klopt waardoor je wellicht de wedstrijd verliest.

Ik zag ook nog een mooie tip voorbij komen. De lijn in een pan met koud water doen en de lijn door het oogje van de deksel laten lopen en dan opspoelen, dat werkt echt uitstekend. Heb ik dan helemaal niet gevist? Jazeker, een tweetal weken terug heb ik met Ton v.d. Nieuwboer gevist met -4 graden. Ton trakteerde die koude dag op lekkere koffiekoeken en dat wilde ik niet missen. Voorwaarde was wel dat ik moest komen vissen. Dus even snel wat feederhengels in de auto gelegd en vissen maar. Over de vangsten konden we kort zijn, nooit beet gehad, wel veel gepraat onder het genot van koffie en koek.

De week erna besloot ik op hetzelfde parkoers te gaan vissen, maar dan aan de overkant. Dit keer had ik meer succes, twee mooie brasems werden geland. Daarna was spreekwoordelijk de koek op, ik kreeg nog wel wat beet van visjes die zo in mijn postzegelboek in konden. En natuurlijk kwam er ook een dikke baars langs. Ook was ik nog uitgenodigd voor het zogenoemde sportvisgala, waar alle vissers worden geëerd. Ik had helaas andere afspraken staan, dus moest ik dat aan mij voorbij laten gaan.

Het komende jaar zal weer een mooi jaar worden. Dit keer worden de NK senioren dobber en feeder niet meer gehouden aan het Noordhollands Kanaal, maar aan het Voornse Kanaal en het Spuikanaal. Dat laatste water is even onder voorbehoud. Het Spuikanaal ken ik zelf niet, alleen van de YouTube filmpjes, waar men kingsize brasems naar binnenhengelt. Bij het Voornse Kanaal zal er minder gesnoeid hoeven worden. Dus de Hendrik-Jan-de-tuinman-verschijnselen zullen we daar niet gaan of  minder gaan zien.

Wat nu ook opvalt zijn de slechte voornvangsten in de havens van Medemblik, Enkhuizen en Hoorn. Normaal kon je daar altijd een mooi netje aan voorns vangen. Maar zoals het er nu naar uitziet is dat voorlopig verleden tijd. Er zijn vermoedelijk verschillende oorzaken te bedenken, de aalscholvers en de beroepsvisserij hebben daar zeker wel invloed op. Voor de komende tijd heb ik geen grote wedstrijden staan. We maken de materialen op orde en gaan weer nieuwe plannen bedenken of zaken uitproberen. Als visser ben je toch altijd op zoek naar de heilige graal. Ik wens eenieder een goed en visrijk 2023 toe!

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings.